Een zwaargewicht op de sociaal-economische portefeuille. Uit: Binnenlands Bestuur

Er zijn op dit moment grote verschillen tussen de wijze waarop wethouders en afdelingen werk en inkomen dit invullen ten opzichte van wethouders en afdelingen maatschappelijke ontwikkeling. Wellicht zijn de gemeenteraadsverkiezingen en vooral de formatie van het nieuwe college een mooi aanknopingspunt voor een interne vernieuwing. Om met de deur in huis te vallen: is in deze tijd van grote decentralisaties waarvan iedereen zegt dat ze samenhangen nog opportuun om de portefeuilles ‘traditioneel’ te verdelen? Om welzijn, jeugd, gezondheidszorg enerzijds en werk/inkomen anderzijds te beleggen bij verschillende wethouders? Is het niet logischer om ze samen te voegen in een integrale sociaal-economische portefeuille?

Bij kleinere gemeenten komt dit al voor – soms uit nood geboren –, bij grotere gemeenten is dit nog minder gebruikelijk. Maar, kan dan een tegenvraag zijn: is zo’n portefeuille nog wel behapbaar? Wordt dit niet de (nieuwe) reus binnen de portefeuilles, waarbij de andere portefeuilles verworden tot dwergen. Niet alleen omdat het een substantieel deel van de gemeentelijke begroting omvat, niet alleen omdat een stevig deel van de inwoners betreft, niet alleen om het overgrote deel van de gemeentelijke partners juist daar de gemeente ‘raken’, maar juist omdat het de span of control kan overstijgen en daarmee de menselijke maat. Per slot van rekening wil je als gemeente dicht bij je inwoners staan. Was dat niet het argument voor de decentralisaties?
Toch lijkt de logica te zeggen: verbind de drie decentralisaties, zodat het denken in ‘drieën’ – met drie projectleiders, drie uitvoeringsprogramma’s, drie wijze van aanbesteden of subsidiëren – wordt voorkomen. Denk vanuit deelnemen en bijdragen aan de samenleving, aan participeren in brede zin, aan scholing en werk, met ondersteuning waar nodig. En laat uw zicht daarop niet versluieren door de technisch-inhoudelijke aspecten van wet- en regelgeving, wat wel en niet mag en kan, welke financieringsbronnen voorbehouden zijn voor welke doelen, welke regelingen al dan niet van toepassing zijn, in welke mate ze ‘ overkomen’ naar gemeenten, en onder welke voorwaarden.