Xterra World Championship 2023, Molveno, Italië, 23 september 2023

World Championship Event Highlights Xterra 2023

Soms vallen alle kwartjes de goede kant op, soms lacht het leven je toe, komt er zonneschijn na regen, soms is het de dag voor de wedstrijd een waterballet en doe je op wedstrijddag de gordijnen open en zie je een stralend blauwe lucht. Zo’n dag was het op zaterdag 23 september. De dag voor de wedstrijd was code oranje afgekondigd voor de Dolomiti Paganella, de streek waar Molveno in ligt. Waren kleine waterstroompjes veranderd in kolkende rivieren. Hadden alle atleten zich teruggetrokken in tent, camper, bungalow of appartement. Was het donker, grauw en mistig. De Xterra-organisatie had het fietsparcours afgesloten om te zorgen dat er niet op voorhand een vermodderd parcours zou ontstaan. Dat zou toch wel gebeuren op race day. Atleten, ikzelf ook, hadden uitgesproken zorgen over de begaanbaarheid van het parcours (zowel omhoog als omlaag) of hielden hun sombere gedachten voor zichzelf. Een aantal had de afgelopen twee jaar ook meegedaan en wist van 2022 dat je halverwege het fietsparcours vastgezogen in de modder stil kwam te staan. Alleen handmatig je fiets uitgraven hielp nog. En dat ook niet bij iedereen, lees mijn verslag van die wedstrijd (Verslag Xterra Worlds 2022).

Maar deze zaterdag hing er een vrolijke ontspannenheid in de lucht. We waren er klaar voor. En het weer ook. Het water was met 18 graden niet echt koud, de buitentemperatuur was bij de start van de elite om 10.00 uur ongeveer hetzelfde. Niks mis mee. De wedstrijd is niet alleen perfect georganiseerd, maar ook druk bezocht. Het strand bij het meer stond vol met atleten (zo’n 800) en met een veelvoud aan publiek. Drones vlogen door de lucht. Cameraploegen stonden op veel locaties opgesteld. Ook het thuispubliek kon meegenieten van de Xterra World Championship met gedoodverfde favorieten (die hun rol ook waarmaakten) en nieuwe kanshebbers bij de elite (zoals Diede Diederiks). En met de veel grotere groep agegroupers, waarvan er 15 uit Nederland kwamen. Niet de omvang van het vorige jaar (toen we met 25 Nederlanders waren), maar veel meer dan alle voorgaande Xterra WK’s (zie de startlijst op Xterra Worlds 2023 startlist).

Quirijn Waaijenberg en Bart Cooymans hoorden hun startschot een minuut voor Diede. Met bijna 100 eliteatleten was het gelijk spektakel. Spannend om te zien waar ze halverwege bij de doorkomst zouden liggen. Bart en Diede vooraan, Quirijn halverwege het veld. Volgens mij wat ze hoopten en verwachten. Na het zwemmen heb ik mijn telefoon gepakt om de livestream (https://www.youtube.com/watch?v=1PJ6m5uRKB8) te volgen. Ik zag Quirijn nog langskomen in beeld, dat zag er sterk uit. Niet te lang gekeken, want om 11.15 uur was het de beurt voor de agegroupers. Eerst de M-39, daarna M40-54, daarna de vrouwen en als laatste de M55+. Voor hen en dus voor mij een inhaalrace als je een beetje vaart maakte met zwemmen.

Ik had de donderdag voor de wedstrijd uitgebreid met Diede Diederiks en Robert de Korte gesproken (Voorbeschouwing Xterra Worlds 2023 van CrossTriNL), ook over de racestrategie. Mijn eigen strategie voor zaterdag (geen hogere wiskunde): met zwemmen en op het eerste deel van de klim van het fietsen (ongeveer 5K) zo ver mogelijk van voren zien te komen, zodat je op de steile, lastige, gladde en met worstel dooraderde bospaden niet achter in een rij van fietsenduwers hoefde aan te sluiten. Een uitgekiende strategie. Maar hij werkte niet. Als je met 800 atleten start, kom je nooit van voren. Dus werd het gewoon aansluiten bij het naar boven duwen van de fiets. Glibberend, uitglijdend en steun zoekend voor mijn schoenen. Die daarna door de modder zich slecht lieten inklikken.

Boven viel het me eigenlijk mee. Ook het feit dat het brede bospad dat eigenlijk het einde van de klim markeerde, niet zoals vorig jaar een modderbad was, maar een goed begaanbare double track. Ik trapte nog langs een paar atleten en begon aan de downhill. De eerste helft lekker ontspannen, een goed lopende en geprepareerde flowtrail waar de regen gisteren geen vat op had gekregen. Daarna de ‘natural downhill’. Daar was het meer stuiteren en glijden, 800 meter voordat we uitzicht hadden op het meer en Molveno en weer gerust konden ademen. Tot die tijd was het vooral opletten en vaak van de fiets: als één atleet van de fiets afging, moesten we allemaal. Wel zo veilig natuurlijk, want zo kwam ik de eerste fietsronde ongeschonden door. In Molveno haalde een Amerikaanse leeftijdsgenoot in. Ben benieuwd waar ik in de wedstrijd lag. Miriam, die in de elitecoachzone stond voor Quirijn, riep me toe: “Volgens mij tweede”. Helemaal niet verkeerd, sterker: heel erg goed. En natuurlijk werk aan de winkel.

Ik had me niet ingehouden in de eerste ronde, maar een afdaling van een klein kwartier maakt dat je weer helemaal hersteld bent voor de tweede ronde. Net toen we vanaf het meer omhoogklommen, hoorde ik naast me: “Hé Mark”. Trudy Veenstra. Ik had de indruk dat ze het naar haar zin had, ook al was het wel wat anders dan Ameland. We wensten elkaar succes en ik klom verder. De ene na de andere atleet haalde ik in tot ik ter hoogte van de drinkpost in een treintje kwam waar ik als een puzzelstuk op mijn plaats viel. Blijkbaar was ik bij de mannen gekomen die mijn tempo hadden. Bovengekomen noteerde ik dezelfde klimtijd als de eerste ronde: geen verval, goeie zaak. Vlak voordat ik de downhill trail opdraaide werd ik toch ingehaald. Op zijn kuit zag ik de tattoo van de leeftijdscategorie: M60-64. Oei, slechte zaak. Ik probeerde ‘m bij te houden, maar moest zijn achterwiel bij de natural trail laten gaan. Mijn gedachte was: heel blijven en daarna vaart maken.

Toen ik mijn fiets in de T2 weghing, zag ik ‘m nog net wegrennen. Lekker tempo. Weer werk aan de winkel. Geen idee ook hoeveel voorsprong ik had op nummer 3. Ik koos het maximale looptempo en sloot aan bij de atleten die met hun tweede ronde bezig waren. Benieuwd of Ferdinand of Joost me nog voorbij zouden komen. Bij het klimmen en klauteren langs het meer koos ik voor voorzichtigheid. Ik ben altijd bang dat ik mijn enkel weer verzwik, of zoals in 2016 gebeurde, m’n kuitbeen breek. Bij het ingaan van de tweede ronde riep Miriam: “Je ligt tweede”. Maar op hoeveel minuten? Geen idee. Toch maar weer aanzetten. Ondanks de inspanning voelde het een beetje als een ereronde: drie jaar werken om op een EK- of WK-podium te komen hadden hun vruchten afgeworpen. Ik was ervan overtuigd dat ik niet meer ingehaald kon worden, wat ook niet gebeurde tijdens de tweede ronde. Ik genoot van het lopen, van het uitzicht, van de inspanning, van het vooruitzicht om over de finish te komen.

En dat lukte zonder positieverlies. Of positiewinst. Tweede op het WK Xterra. Mooi om binnen een tijdsbestek van zeven dagen in mijn leeftijdsklasse zowel het NK te winnen als tweede te worden op het WK Xterra. Extra mooi dat Ingrid van Lubek (1^ste F50-54) en Trudy Veenstra (3^de F30-35) zorgden voor een drieslag bij de Nederlandse agegroupers. En nog mooier dat Diede Diederiks bij de elitevrouwen als derde eindigde. In het commentaar bij de livestream die ochtend werd ze al getipt als podiumkandidaat, zelfs als potentiële winnares. Kan er zo maar inzitten volgend jaar.

Als je deze uitslagen in perspectief van de historie van Nederlandse atleten bij de Xterra Worlds zet, is het bijna ongelooflijk wat we hebben gepresteerd. In de voorgaande 25 Xterra Worlds hebben in totaal vier Nederlanders op het podium gestaan: Leo Meeuwisse, Hans Dieben, Johan Neevel en Riikka Vreeswijk-Kelja. Bij de mannen voor het laatst in 2009. Op zaterdag 23 september 2023 staan er in één editie vier Nederlanders op het podium. Dat belooft veel voor de aankomende jaren, zeker met de brede Nederlandse afvaardiging en met ons CrossTriNL-team (Meer informatie over het CrossTriNL-team). Ik kijk al uit naar het wereldkampioenschap van 21 september 2024.

Zie voor alle uitslagen: Xtera Worlds 2023 results en Xterra Worlds 2023 results (alle atleten met tussentijden).

Meer lezen: kijk op Trikipedia voor een uitgebreid artikel: https://trikipedia.nl/2023/09/23/franse-overheersing-op-het-wk-xterra-met-serrieres-en-billouin-schitterend-brons-voor-diede-diederiks-wtj-3069/

en het artikel met Diede Diederiks in Trikipedia: https://trikipedia.nl/2023/09/24/diede-diederiks-alleskunner-daags-na-haar-bronzen-wk-medaille-xterra/