Cross Duathlon Ameland, 12 maart 2022

Mijn eerste wedstrijd van het seizoen. De Cross Duathlon Ameland: https://crossduathlonameland.nl/. Het is ook pas maart. Zwemmen in het buitenwater zit er nog niet in. Tenminste, niet voor mij. Wel voor een steeds groter wordende groep enthousiastelingen die een of meer keren per week het buitenwater induiken. 12 maart: ik herinner me de eerste intelligente lockdown, aangekondigd op een persconferentie van 12 maart 2020. De volgende dag lag ik in het buitenwater. Bronsbergen in Zutphen. Dat was niet echt voor mijn plezier, wel om het zwemgevoel erin te houden. Alhoewel ik na een paar minuten weinig gevoel meer in mijn handen en voeten had. Enige voordeel van zwemmen in het buitenwater in het voorjaar: het wordt steeds warmer en je krijgt steeds meer gevoel in je handen en voeten.

Goed. Na een zomerseizoen van triathlons in 2021 in Nederland, Duitsland en Italië, was het schakelen naar de duathlon. Vooral de indeling van de wedstrijd is dan lastig. Bij triathlon hoef je je op het looponderdeel niet in te houden, bij de eerste run van duathlon weet je dat je nog niet op de helft bent. Volle bak, het beste bewaren tot de tweede run. Ik laat me meestal verleiden tot het eerste: geen reserves, je kunt altijd meer dan je denkt.

In de vroege ochtend van 12 maart even op het balkon van het hotel in Ameland gaan staan: het voelde koud, kwam misschien ook wel door de heldere hemel. Weer voor een lange broek en mouwen? Ik twijfelde tot een kwartier voor het startschot. Toch maar gekozen voor alleen een t-shirt. Gelukkig. Na de start voelde ik gelijk dat de zon tussen de duinen bleef hangen. Het gaf een zomergevoel, ondanks de 11/12 graden. Is het in Ameland altijd mooi weer? Ik liep stevig door, maar bleef wel uit het rood. Bij het ingaan van de duinen – na een kilometer – haalde Armand van de Smissen me in, een mooi richtpunt. We liepen gelijk op, waarbij Armand op het asfalt iets van me weg liep en ik door het mulle zand wat sneller liep (het was duidelijk hoorbaar dat Armand minder op heeft met mul zand).

Het is altijd apart dat je vrij snel in de wedstrijd je ‘eigen’ positie krijgt: je wordt niet meer ingehaald en je haalt niemand meer in. Alsof je in het ritme van je voorganger valt. Vrijwel tegelijk kwamen Armand en ik aan in de transitiezone. Een snelle wissel – altijd jammer om daar tijd kwijt te raken – en door op de MTB. We zaten gelijk tussen de atleten van de korte afstand, die vijf minuten na ons waren gestart (maar die maar 4K hoefden te lopen). Dat was in de eerste kilometers af en toe puzzelen op de smalle single tracks. We konden rekenen op enorme sympathie van de korte-afstand-atleten. Veel ging opzij en een heel aantal stopte ook om ons langs te laten. Eenmaal in het bos zagen Armand en ik goede kansen om samen over het strand terug te rijden. Met een wind schuin van voren kon dat een beslissend voordeel opleveren (of het nadeel van tegenwind zo klein mogelijk maken). We haalden een atleet voor ons in en op het strand kwamen twee atleten ons nog achterop. Kop-over-kop reden we met z’n vijven de vier kilometer over het strand.

Ik draaide goed mee op kop. Misschien te goed, want bij het verlaten van het strand zagen we de drie andere atleten van ons wegrijden (om ze niet meer terug te zien). In het begin van de tweede ronde moest ik even van mijn fiets op de plek waar ik de eerste ronde mijn bidon was verloren (kwestie van onhandigheid: ik had daar een gelletje genomen, mijn handen zaten vervolgens onder de gel en ik had geprobeerd met mijn bidon met handen schoon te spoelen. Ik kon met mijn handen onder de gel niets fatsoenlijk vastpakken, waardoor mijn bidon op de grond viel). Na de eerste ronde wist ik dat ik water nodig had. Vandaar de stop. Het kostte even wat tijd en ik moest aanzetten om weer terug bij Armand te komen.

Het was ondertussen een vrij eenzame wedstrijd geworden: niemand meer voor ons, niemand achter ons. Dat gebeurt eigenlijk altijd op enig moment. We konden ook de tweede keer over het strand kop-over-kop rijden, waarna Armand bij de strandopgang een slimmere lijn uitkoos. En weg was ie. Ik keek om, zag geen enkele achtervolger en besloot de wedstrijd behouden uit te fietsen en lopen. Dat kostte op de streep wel drie minuten op Armand, maar geen plaats in het klassement. 26^ste overall, inclusief de relayteams. Ik was niet ontevreden, wel moe.

In de avond hadden Casper van de Kamp, Wouter Dijkshoorn (eerste tijdens deze vijfde editie van de Cross Duathlon Ameland: https://3athlon.nl/wouter-dijkshoorn-vervolgt-offroad-met-ruime-zege-cross-duathlon-ameland/), Ralph van Dijk en ik een startbijeenkomst georganiseerd voor ons crossTRI-initiatief: https://tri-xperience.nl/informatie/crosstrinl/. Met als opwarmer een zwemtraining. Als ik eerlijk ben, zag ik daar een beetje tegenop. Toch, als je eenmaal in het water ligt, maakt het je dag compleet. We hadden een mooie opkomst, enthousiaste reacties en veel input voor vervolgstappen. Op naar de volgende cross-wedstrijd. Oh ja, voor een kalender van alle cross duatlons en triatlons in Nederland en daarbuiten, kijk op: https://tri-xperience.nl/crosstrinl-kalender/