Transalp van Venetië naar München: etappe 2 van Vicenza naar Verona over de I1, 19 juli 2021

Het zou niet de laatste keer zijn dat een uitgebreid ontbijt ons afhoudt van een vroege start op de fiets. We rekenen ons bovendien vandaag rijk. Gisteren hebben we twee etappes op één dag gedaan. Wat kan ons vandaag gebeuren? We gaan namelijk voor één etappe van Vicenza naar Verona. Volgens de beschrijving niet meer dan 60 kilometer. We beginnen met de hoogtepunten van Vicenza. Als eerste Villa Rotanda van Andrea Palladio. De favoriete architect van Mark, nog vanuit zijn studie kunstgeschiedenis. Helaas zijn de erfgenamen van Christo ons voor geweest. De Villa is helemaal ingepakt. Ons rest niet meer dan een gesloten hek. We troosten ons met een kleine omweg langs de overburen: Villa Valmarana. De familie was goeie vrienden met Palladio. Ze wonen overigens nog steeds in de Villa. Wij treffen ze niet thuis: het hek is nog gesloten. 

Na beide villa’s fietsen we door het centrum van Vicenza, waar we vóór de echte start van onze etappe nog een grote kop thee met gebak (Mark is vandaag jarig) nemen bij Café Cucù. Recht tegenover de Basilica Palladiana. Zien we toch nog iets van Palladio. Ondertussen is het bijna elf uur en tijd om te vertrekken. We navigeren op een klein kaartje van de website waar de route Venetië – Garda op hebben gevonden: Fietsroute van Venezia naar Peschiera del Garda. 

Na 500 meter, we zijn het centrum nog niet uit, checken we het kaartje. Voor ons een weg die steil omhoog loopt. Wij hadden ons de Po-vlakte in ons hoofd gezet. Dat blijkt wensdenken te zijn: we moeten omhoog. Na het eerste uur hebben we al 300 hoogtemeters achter de rug. En zweten we ons een ongeluk. De temperatuur is opgelopen tot 35 graden. Schaduw is er weinig. We stoppen bij een kleine supermarkt en worden ontvangen alsof we de eerste klanten van de dag zijn. We voelen ons bezwaard met onze beperkte inkopen. Maar ja, elke gram telt bij het klimmen. En we hebben weinig plek in onze tassen: een kleine rugzak en een Ortlieb zadeltas. Een fles water voor onze al lege bidons. Een flesje cola. En twee bananen. Dat is het. Als we niet oppassen wordt dat een negatieve caloriebalans. En interen op onze reserves. We nemen ons voor om het ‘s-avonds te compenseren bij het diner. Of beter nog: te lunchen. Dat doen we rond 13.30 uur in Soave bij Café Monic. Een concept café bar, zoals ze zichzelf noemen. De wind durft niet in het ommuurde stadje te komen, waardoor iedere vorm van verkoeling verdampt. We checken de route: nog een kleine dertig kilometer naar Verona. Aan het einde van de lunch boeken we snel een B&B in Verona: Casa Fola. We hebben een eindpunt.