Dutch Mountain Trail etappe 4: Mheer naar Maastricht, 18 december 2020 (23 kilometer)

De ochtend beginnen we rustig aan. Gisteravond zijn we weer gaan overnachten in het hotel van onze eerste tocht bij Vaals. De B&B die we hadden geboekt in Noorbeek heeft de reservering afgezegd. We hebben ze gistermiddag nog even geprobeerd te bellen, maar kregen geen gehoor. We nemen aan dat Corona hier in het spel is. Voordeel van de oplossing die we vinden, is dat we weer hebben kunnen genieten van onze inmiddels beproefde verse pastamaaltijd, bereid in de badkamer. We slapen dit keer tegen geringe meerkosten in een grote suite, de enige kamer met bad in de vleugel van het hotel die op het moment nog open is. Direct na aankomst dompelen we ons onder in een weldadig warm bad en genieten we van de ruimte in onze grote kamer.

Bij het wakker worden zien we dat het een prachtige dag gaat worden. De zon schijnt onze kamer in. We ontbijten en maken ons klaar voor de laatste dag. We zijn van plan de route te volgen tot het pontje over de Maas en daar even te kijken wat een goed idee is.

We rijden met de auto van Vaals naar Mheer en parkeren de auto bij het kasteel. De oprijlaan van het kasteel ziet er zo aansprekend uit dat we ons laten verleiden tot een kort bezoek. Voor ons uit lopen twee wandelaars die we aan de achterzijde van het kasteel rechtsaf zien slaan. Wij lopen achter ze aan en komen bij een mooi vergezicht van in zon badende weilanden. We kijken op de kaart en zien een mogelijkheid om via het pad dat zich voor ons uitstrekt weer uit te komen op het pad van onze route. We besluiten het te proberen.

We hebben geluk, het pad is relatief droog en goed begaanbaar We voelen ons weer echte hardlopers. Na enige tijd moeten we linksaf slaan, het pad wordt slechter, we zien grote machines en er staat een bord met ‘Privéterrein’ en verboden toegang (Wetboek van Strafrecht). We laten ons niet zomaar uit het veld slaan, kruipen onder de slagboom door en vervolgen onze weg. Aan het eind komen we uit bij werkmannen. Ze verwelkomen ons heel vrolijk, maar als ze meedenken over waar wij heen willen, komen ze maar met één oplossing: terug naar het kasteel, door de toegangspoort heen, over de weg door het dorp en daar rechtsaf slaan. Dat betekent twee extra kilometers.

We volgen dit advies toch maar op en denken: daar gaan we weer, we hadden beter niet zo eigenzinnig kunnen zijn… Het fijne hardlopen ervaren we ook nu weer en maakt samen met het heerlijke weer dat we opnieuw genieten van het mooie uitzicht en kasteel. We komen op de goede weg en vinden hem vrijwel moeiteloos vandaag: goed aangegeven, bijna overal blauwwitte pijlen en daarnaast: meer wandelaars onderweg dan de voorgaande dagen bij elkaar. We komen zelfs ook twee hardlopers tegen!

Het is een heerlijke tocht, veelal langs de rand tussen bos en weiland, vrijwel voortdurend in de zon en met zeer milde hoogteverschillen. Het lijkt wel wat op de paden die we op de Veluwe ook vaak lopen en ons tempo is het snelst tot nu toe. Boven op deze fijne ervaringen komt ook nog dat we op een holle weg een niet te missen buitengewoon groot hol aantreffen. Na enige bestudering concluderen we dat het een breed vertakt, enorm uitgestrekt dassenhol moet zijn. Dat hebben we dan toch maar mooi ontdekt!

We lopen met soepele, ontspannen tred naar Eijsden. Hier begint helaas de knie van Miriam, waar ze sinds eind van de dag gisteren last van kreeg, weer behoorlijk op te spelen. Het wordt afwisselend hardlopen en wandelen. We willen geen risico nemen, liever iets rustiger aan, dan een blessure oplopen die de komende tijd het hardlopen onmogelijk zou kunnen maken. We besluiten in Eijsden op de trein te stappen. Het idee van de route is om de Maas over te steken met een pontje, maar dat vaart niet in de winter. Voor ons zou dat een omleiding betekenen van 8 kilometer. Te veel voor vandaag. Ons besluit is snel genomen. We komen later in het jaar terug! En doen dan de hele route – als het even meezit met minder modder – nog een keer.